Beschrijving

Van de vroegere inscriptie op deze zerk zonder rand is niets meer te lezen. Bovenin zien we nog een grote verdiepte ovaal met daarin het wapen, dat evenmin nog is te lezen.

Wapens

Alliantiewapen echtpaar volgens Hs 1709, 117.1 (1 wapen): Gedeeld; I doorsneden; a een omgekeerd anker, met twee lindebladeren spruitend uit de dwarsbalk van het anker; b een zwemmende dolfijn op een zee, een uitkomende krans, vergezeld erbinnen van een lindeblad en erbuiten van twee lindebladeren [Steymeer]; II doorsneden; a een steigerende eenhoorn; b een op zijn rug zwemmende vis op een zee, waarop een opengeslagen boek [Van Wijck]. Het schild hangend aan een lint uit de helm komend, welk lint zich onder het schild voortzet en eindigt in kwasten. Helm. Dekkleden. Wrong. Helmteken: vijf naar voren krullende struisvogelveren.

Bijzonderheden

In februari 1675 werd (D)Edeloff van Stuymer, afkomstig uit het Duitse Kiel, ingeschreven als poorter van ’s-Hertogenbosch. Hij woonde in het huis ‘De Olijfboom’ aan de Hooge Steenweg. Uit een inventaris die in juni 1682 werd opgemaakt, vermoedelijk omdat Stuymer in financiële problemen was geraakt, valt op te maken dat hij suikerbakker van beroep was. Kort na zijn vestiging in de stad werd het gezin van Stuymer door de dood bezocht. Op 4 juli 1676 wordt in de rekeningboeken van de Sint-Janskerk een bedrag genoteerd dat door Dedelhof Stuymer is betaald voor een graeffstede, leggende aent voeten eijnde van Jacob Aerstsen de gruijter (zie zerk 326). Op dezelfde dag wordt, vanzelfsprekend in dit graf, ’t kint van Dedelhof Stuijmer bijgezet. Negen maanden later, op 2 april 1677, koopt Dedelof Stuymer een nieuw graf, dat wordt omschreven als een serck langh 8 voeten en 4 voeten breet, leggent aen t’kussen huijsje. Of is hier sprake van een steen die de eerdergenoemde grafplaats opnieuw moet afdekken? Zo’n anderhalf jaar later, op 27 september 1678, wordt het gekochte graf daadwerkelijk gebruikt als daarin de huisvrouw van Dedelhof Stuimer wordt begraven, elf dagen nadat in de kerk haar misval is bijgezet. Vrijwel zeker gaat het hier om de genoemde Eefa van Wijck, elders Aletta genoemd, ^2. die dus aan de gevolgen van het kraambed is bezweken.
Naar alle waarschijnlijkheid is Dedelof Stuymer na het overlijden van zijn vrouw hertrouwd. Op 12 augustus 1681 wordt namelijk in de Grote Kerk een jongen Stephanus gedoopt, zoon van Dedelof Stuymer en Cicilia van Velsen. Hetzelfde echtpaar laat op 22 oktober 1684 een zoon Henrik dopen in de hervormde kerk van Berlicum. Getuigen bij die plechtigheid zijn Niclaes van Velzen, commies van ’s Lands Magazijnen te ’s-Hertogenbosch en zijn dochter Elisabeth. Dat de zerk in 1709 al zozeer was afgesleten dat de sterfdatum van de man niet meer was te lezen, is – hooguit dertig jaar na dato – niet erg waarschijnlijk. Vermoedelijk is deze in het geheel niet op de zerk vermeld. Dat maakt het ook onzeker of Dedelof Stuymer wel daadwerkelijk bij zijn eerste echtgenote in de Sint-Jan is begraven. ^3.

Geschiedenis

(Oud 116; Nieuw 500; Martini 306; Smits 102) ^*
In 1707 stond het graf op naam van Stuijmers. In de legger van 1724 wordt de overboeking vermeld op naam van Francoijs van Rotterdam. Later werd hieraan toegevoegd dat het graf eigendom was geworden van de kerk. De legger van 1752-1755 vermeldt de verkoop van het graf in 1773 aan Mev^r Velters. Op 7 juni 1779 kwam het graf op naam te staan van Theodora Adriana Velters en haar kinderen. Zij was de weduwe van de Heer Oversten Hamilton. In de legger van 1804-1805 worden geen eigenaren meer vermeld.
De plek van het graf in 1676, toen Dedelof Stuymer het kocht, komt exact overeen met de locatie waar Martini de zerk in 1821 aanduidde, namelijk in de zuidelijke binnenzijbeuk van het schip, in de derde travee vanaf het transept. De zerk werd dus tussen 1676 en 1821 niet verplaatst. De locatieaanduidingen in de leggers beamen dit. Tussen 1821 en 1912 werd de zerk verplaatst binnen dezelfde zijbeuk, van de derde naar de vierde travee vanaf het transept. Op deze plek ligt hij nog steeds.

Personen