Beschrijving

De enigszins gladde zerk is in redelijke toestand bewaard gebleven en ligt sinds lange tijd onder een biechtstoel.
De gegraveerde inscriptie bevindt zich in een tekstband die op de hoeken is weergegeven als zijnde omgeslagen, waarbij de rechteronderhoek een opvallende boog maakt. Op het middenveld is een verdiepte cirkel aangebracht met randen die aan de boven- en onderzijden eindigen in een toot. Binnen de cirkel zien we in reliëf takachtige voluten waaraan met twee linten het wapenschild is opgehangen, dat ingezwenkte zijden heeft en een golvende bovenrand.

Wapens

Een boom [beuk], vergezeld links en rechts van een staande vis, elkaar toegewend.
Het wapen in Hs. 1709, 67.2 kan als identiek worden beschouwd: een uitgerukte boom, waarvan aan de stam enkele knoesten te zien zijn en met een kruin die bestaat uit een zestal loofgroepen. Links en rechts ervan echter een afgewende vis.

Bijzonderheden

Christina Buekentop was een kleindochter van heer Dirck Snoeck, pastoor van Kessel en later van Rosmalen en enige tijd kanunnik van de Sint-Jan. Deze had acht natuurlijke kinderen, onder wie heer Peter Buekentop, kanunnik van de Sint-Jan van 1430 tot zijn dood in 1468. Heer Peter had een natuurlijke dochter Elisabeth die begijn was op het Bossche begijnhof. Peters halfbroer Henrick Buekentop was de vader van Christina Buekentop, die eveneens begijn werd. Christina trad in 1503/4 als gewoon lid toe tot de Illustre Lieve Vrouwe Broederschap. Zij bezat goederen en cijnzen, vooral in Kessel. In 1530 was zij een van de meesteressen van het begijnhof. In 1531 maakte zij in de gerfkamer van de Begijnhofkerk haar testament. Daarin stichtte zij onder andere een wekelijkse mis waarin voor de zielen van haar oom Peter, haar vader Henrick en andere familieleden moest worden gebeden. Ook moesten elk jaar de jaargetijden van deze personen worden gevierd en de graven van deze overledenen worden bezocht. Christina overleed op 7 februari 1535 (de datering op de zerk is in paasstijl). ^1.

Geschiedenis

(Oud 160; Nieuw 221; Martini 255; Smits 272A) ^*
Het graf stond in ieder geval vanaf 1707 te boek als kerkgraf.
Op dat moment lag het in de zuidelijke binnenzijbeuk van het koor, in de tweede travee vanaf het transept, ten zuidoosten van de tweede koorpijler, dezelfde plek waar Martini de zerk aantrof. Tussen 1821 en 1912 werd hij verlegd naar zijn huidige locatie.

Personen