Beschrijving

De zerk is op verschillende plaatsen afgesleten, vooral rechtsboven. Van de inscriptie zijn grote delen verdwenen. De maker van de vroeg-negentiende-eeuwse tekening van de zerk noemt bovendien de Latijnse inscriptie ‘geheel foutief’, maar de eerste zin is een verwijzing naar een homilie van Calvijn op het eerste boek van Samuel. ^1. Omdat het echter hoogst onwaarschijnlijk is dat Vladeracken zich op Calvijn zou beroepen, moet worden aangenomen dat beiden een oudere bron citeren.
De hele zerk is gedacht als een grote inscriptieplaat, aan alle zijden omgeven door een smalle strook met bandwerk. Middenboven zijn de rand en de eerste regel van de inscriptie doorbroken door het wapen.

Wapens

Alliantiewapen echtpaar (1 schild): Gedeeld; I doorsneden; a drie vierbladen; b drie molenijzers [Van Vladeracken]; II drie belletjes [Bellarts].

Bijzonderheden

Christoffel van Vladeracken werd in 1524 in Geffen geboren als buitenechtelijke zoon van Gerit van Vladeracken (circa 1504-1566), heer van Geffen en schepen van ’s-Hertogenbosch. Hij zal de Latijnse school te ’s-Hertogenbosch hebben bezocht en schreef zich in 1542 in aan de Leuvense universiteit, waar hij in 1545 de graad van meester in de vrije kunsten behaalde. Christoffel werd vervolgens docent. In 1551 werd hij conrector van de Latijnse school te Amersfoort, rond 1560 keerde hij terug naar ’s-Hertogenbosch als docent Latijn, Grieks en Hebreeuws aan de Latijnse school. Vanaf 1591 was hij rector van deze school. Hij heeft verschillende publicaties op zijn naam staan: de Apotheosis, een gedicht ter nagedachtenis aan de humanist en docent aan de Bossche Latijnse school Georgius Macropedius (1487-1558), een gebedenboekje, diverse schoolboeken en toneelstukken. Christoffel van Vladeracken was getrouwd met Christina Bellarts, geboren in 1522. Zij hadden minstens zeven kinderen, onder wie Jan, die ook als letterkundige naam maakte; Peter, broeder van het Gemene Leven en waarschijnlijk ook korte tijd rector van de Bossche Latijnse school en ten slotte kanunnik en pastoor te Oirschot, en Arnt, schout van het kwartier Maasland en van Oss.
Over de afkomst van Christina Bellarts is weinig met zekerheid bekend. Soms wordt haar vader aangeduid als mr. Aert Bellaerts, maar dit wordt vooralsnog niet gestaafd met bronnen. Wel beschikken we over een eigenhandig door de Bossche kanunnik Peter van Grinsven opgestelde stamboom waarin de moeder van Christina wordt genoemd: Anna, dochter van Dirck zoon van heer Dirck zoon van Peter Broes. Deze familie Broes of Brues was net als de Van Vladerackens afkomstig uit Geffen. Een broer van Anna, Dirck, was getrouwd met Magdalena (1526/7-1557/8), een natuurlijke dochter van heer Goyart Arnts van Hees, priester te Oijen en Lith. Uit dit huwelijk stamt Engelken of Angela, de derde persoon die op de zerk wordt vermeld. Deze Engelken is waarschijnlijk ongehuwd gebleven. Ze bewoonde in 1613 een huis bij de Verwersstraat, dat voorheen in het bezit van Christoffel van Vladeracken was geweest. Ze leefde nog in 1628. ^2.

Geschiedenis

(Oud 439; Nieuw 642; Martini 62; Smits 12) ^*
In 1707 en 1724 wordt in de leggers gesproken van het graf van Fladracker. Op 27 april 1752 werd het eigendom van Willem en Christiaan van Zuijlen, die met een leenbrief hun afstamming van Christophorus Fladeracke hadden aangetoond. Nadien, op 15 mei 1779, kwam het graf op naam te staan van de kinderen van Willem van Zuijlen. Een van hen, Allegonda van Zuijlen, wordt in de legger van 1804-1805 samen met Nicolaas van Zuijlen en zijn kinderen als bezitter van het graf genoemd.
Op de plattegrond van Martini uit 1821 is de zerk terug te vinden in het middenschip, in de tweede travee vanaf het westen, waar hij zeker vanaf 1707 gelegen zal hebben. Smits situeerde de zerk in 1912 iets ten westen van de plek die Martini gaf. Bij de aanleg van vloerverwarming in 1981 werd hij verplaatst naar zijn huidige plek, enkele meters noordoostelijker.

Personen