Beschrijving

De zerk is erg vervaagd. Van alle wapenschilden is nog slechts het wapen rechtsboven in de tekstband enigszins te onderscheiden. Van het gezicht van de schilddragende engel zijn geen details meer te onderscheiden, evenmin als van de binnendetails van de zuilen.
De hoofdvoorstelling bestaat uit een tekstband die op de hoeken wordt doorbroken door vierpassen met daarin een wapenschildje. De onderhelft van het middenveld toont een staande engel gekleed in een omgord kleed met korte mouwen, met twee vleugels en onbedekt hoofd. De engel staat onder een ronde boog die aan de zijkanten rust op gecanneleerde zuilen met kapitelen en bases. In beide handen houdt hij aan linten een schild omhoog.
Boven deze voorstelling is een tekstbord aangebracht dat rust op een console midden boven de boog, terwijl in het midden van de zijkanten een band is weergegeven en bovenaan een kleine lus. In de zwikken van boog en tekstbord zien we twee extra wapenschilden die met een lint zijn opgehangen aan de onderste rand van het tekstbord. Een vergelijking met de zerk voor Zeger van Hedel (zie zerk 198) is mogelijk, maar deze toont een fraaier en uitvoeriger voorstelling.

Wapens

Alliantiewapen echtpaar (2 schilden): 1 drie lelies en in het schildhart een vierbladige roos [Van Balen]; 2 drie beslagen horens [Van der Voiert].
Buiten de boog waarin de engel staat wederom een alliantiewapen van een echtpaar (2 schilden): 1 drie lelies en in het schildhart een vierbladige roos [Van Balen]; 2 drie molenijzers [Coelbornts].
De kwartierwapens in de hoekvierpassen: 1 drie lelies en in het schildhart een vierbladige roos [Van Balen]; 2 twee in twee rijen geschaakte dwarsbalken; 3 drie beslagen horens [Van der Voiert]; 4 drie liggende molenijzers.
De zerk geeft het ouderpaar, daarna zijn hun zoon en diens vrouw daar begraven, van wie vervolgens de wapens eveneens zijn aangebracht. ^1. In Hs 1709, 40.2 heeft het vrouwswapen van het eerste echtpaar een ruitvorm.

Bijzonderheden

De familie Van Balen vestigde zich eind vijftiende eeuw vanuit Balen (tegenwoordig in de Belgische provincie Antwerpen) in ’s-Hertogenbosch. Jan Willems van Balen was actief in de stedelijke schrijfkamer, als zaakgelastigde van verschillende instellingen en als notaris. Hij was woonachtig Achter het Wild Varken. In de belastinglijsten van het begin van de zestiende eeuw behoorde hij tot de 37% hoogst aangeslagenen. Jan was getrouwd met Catharina Goessens van der Voert. Beiden waren in 1497/8 gewoon lid geworden van de Illustre Lieve Vrouwe Broederschap. Jan overleed in 1525, zijn vrouw volgde hem op 13 februari 1541. Hun zoon Jan koos voor de geestelijke staat, werd priester en in 1533 kanunnik van de Sint-Jan. Na zijn dood op 19 oktober 1551 werd ook heer Jan in de Sint-Jan begraven bij het Sint-Jorisaltaar (zie plattegrond altaren nr. 41). Een tweede zoon, Christoffel, volgde zijn vader op als rentmeester voor’s-Hertogenbosch van het Catharinaklooster te Heusden. Hij behoorde in de zettingen van het midden van de zestiende eeuw gemiddeld tot de 7% hoogst aangeslagen Bosschenaren. Christoffel was tweemaal gehuwd. Zijn eerste vrouw was Elisabeth, dochter van koopman Bouwen Jan Andries, die 27 november 1549 overleed en bij haar ouders in de Sint-Jan werd begraven (zie zerk 405). Daarna trouwde hij Thomasken Jacops Coelborner. Zij overleed op 29 juli 1558. Christoffel volgde op 31 maart 1561 (de datum op de zerk is in paasstijl). Beiden werden bij zijn ouders in de Sint-Jan begraven. Christoffel en Thomasken hadden drie zonen: Jacob, die elders in de Sint-Jan ligt begraven (zie zerken 329 en 238); Peter; en Jan, die ook bij zijn ouders werd begraven. ^2.

Geschiedenis

(Oud 56; Nieuw 567; Martini 320; Smits 85) ^*
Het graf, dat in 1707 op naam stond van de Balens, werd aan het begin van de achttiende eeuw overgeboekt op naam van Lambert van Baalen. In de legger van 1752-1755 staat het op naam van Francois van Baalen, echtgenoot van Anna Maria de Leeuw, en hun kinderen Lambertus, Thomas, Jacobus, Isabella Theresia (of Isabella én Theresia) en Cornelia van Balen. Op 12 mei 1779 werd het graf eigendom van de kinderen van Francis van Balen, te weten Thomas, Catharina Josepha en Isabella Helena, echtgenote van Anthonij Mathias Suijskens, en haar kinderen Petronella Maria en Martina Antonia Suijskens. In de legger van 1804-1805 worden enkel nog de namen genoemd van Catharina Josepha en Isabella Helena van Balen. Laatstgenoemde stond nu geregistreerd als echtgenote van Johannes Zeebis.
De zerk lag in 1821 in de zuidelijke buitenzijbeuk van het schip, in de vierde travee vanaf het transept, ten zuidoosten van de vijfde middenpijler. Dat was waarschijnlijk al sinds het 1707 het geval. Tussen 1821 en 1912 werd de zerk op de huidige plek gelegd.

Personen